توضیحات تکمیلی

مصریان باستان متیل الکل را از تجزیه گاز به دست می آوردند. Methanol خالص برای اولین بار در سال ۱۶۶۱ توسط رابرت بویل از طریق تقطیر چوب بلوط، سنتز شد. سپس در سال ۱۸۳۴ شیمیدانان فرانسوی ترکیب اصلی متانول را تعیین کردند. اصطلاح متیل در حدود سال ۱۸۴۰ از متیلن گرفته شده و سپس متیل الکل نام گرفت، در نهایت کنفرانس بین المللی نامگذاری شیمیایی در سال ۱۸۹۲ آن را به متانول تغییر داد.

متیل الکل یک مایع محلول در آب است. همچنین این ماده خاصیت اشتعال پذیری بالایی داشته و بخارات آن مقداری سنگین تر از هوا بوده و می تواند مشتعل شود. نکته قابل توجه این است که در صورت مشتعل شدن با شعله بی رنگ می سوزد، به همین دلیل باید رعایت موارد ایمنی را در نظر گرفت. همچنین باید گفت از ویژگی های متانول این است که هنگام استفاده به عنوان سوخت با غلظت بالا، الکل های تشکیل دهنده برای برخی از فلزات همچون آلومینیوم خاصیت خوردگی پیدا می کنند.

ناخالصی های دیگری همچون استون و اتانول (که جداسازی آنها به روش تقطیر سخت می باشد.) در متیل الکل یافت می شود که با استفاده از روش طیف سنجی UV-vis ناخالصی های آروماتیک و به وسیله تیتراسیون کارل فیشر محتوای آب را شناسایی و تعیین می کنند.

شاید برای شما این سوال پیش بیاید که متانول اسید است یا باز؟ باید گفت که الکل چوب یا متیل الکل تقریبا خنثی بوده و pH آن برابر با ۷ تا ۷.۵ می باشد.

ویژگی های فیزیکی و شیمیایی متیل الکل:

حلالیت در آب 

تجزیه پذیری زیستی

حامل انرژی: ذخیره سازی آن به عنوان یک مایع بسیار راحت تر از هیدروژن و گاز طبیعی می باشد.

سازگار با موتورهای احتراق بنزینی: با ایجاد کمترین تغییرات در ساختار موتورها و زیر ساخت های حامل و ذخیره کننده سوخت های مایع

انرژی احتراق کم: انرژی احتراق آن ۱۵.۶ کیلوژول بر لیتر و نصف بنزین می باشد، حال آن که اتانول ۲۴ و بنزین ۳۳ میلی ژول بر لیتر می باشد.